Hericium Erinaceus (Leeuwenmanenpaddestoel)

Net als andere paddenstoelen en in overeenstemming met het gebruik ervan in de Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM), worden Lion's Mane-paddenstoelextracten voornamelijk geproduceerd door middel van heetwaterextractie. Echter, met de groeiende nadruk op de neurologische voordelen ervan en het besef dat de belangrijkste verbindingen waarvan is vastgesteld dat ze bijdragen aan de werking ervan op dit gebied gemakkelijker oplosbaar zijn in oplosmiddelen zoals alcohol, is er de laatste tijd sprake van een toename van de alcoholextractie, waarbij het alcoholextract soms gecombineerd met het waterige extract als een 'dual-extract'. Waterige extractie wordt doorgaans uitgevoerd door 90 minuten te koken en vervolgens te filteren om het vloeibare extract af te scheiden.

Soms wordt dit proces twee keer uitgevoerd met dezelfde partij gedroogde paddenstoelen, waarbij de tweede extractie een kleine opbrengstverhoging oplevert. Vervolgens wordt vacuümconcentratie (verwarmen tot 65°C onder gedeeltelijk vacuüm) gebruikt om het grootste deel van het water te verwijderen vóór het sproeidrogen.

Als waterig Lion’s Mane-extract, net als extracten van andere eetbare paddenstoelen zoals Shiitake, Maitake, Oyster Mushroom, Cordyceps militaris en

Agaricus subrufescens bevat niet alleen polysachariden met lange ketens, maar ook een hoog gehalte aan kleinere monosachariden, disachariden en oligosachariden. Het kan niet worden gesproeidroogd zoals het is, anders zullen de hoge temperaturen in de sproeidroogtoren ervoor zorgen dat de kleinere suikers karamelliseren tot een kleverige massa die zal blokkeer de uitgang van de toren.

Om dit te voorkomen wordt vóór het sproei-drogen meestal maltodextrine (25-50%) of soms fijn verpoederd vruchtlichaam toegevoegd. Andere opties zijn onder meer ovendrogen en malen of het toevoegen van alcohol aan het waterige extract om de grotere moleculen te laten neerslaan, die vervolgens kunnen worden afgefiltreerd en gedroogd terwijl de kleinere moleculen in de bovenstaande vloeistof achterblijven en worden weggegooid. Door de alcoholconcentratie te variëren kan de grootte van de neergeslagen polysacharidemoleculen worden gecontroleerd en kan het proces indien nodig worden herhaald. Het op deze manier weggooien van een deel van de polysachariden zal echter ook de opbrengst verminderen en dus de prijs verhogen.

Een andere optie die is onderzocht als optie voor het verwijderen van de kleinere moleculen is membraanfiltratie, maar de kosten van de membranen en hun korte levensduur als gevolg van de neiging van de poriën om verstopt te raken, maken dit voorlopig economisch niet levensvatbaar.